Önceki Bölüm  ←

8 ay süren uzun, zahmetli ve ağır bir tedavi sürecinden sonra sağlığıma kavuşmuştum. Öğretmenin yetiştirdiği öğrencisini ailesine takdim etmesi gibi, doktor ve hemşirelerin bir anne gibi en başından beridir benimle ilgilenmeleri hala dün gibi aklımda emin olun, bu ilgi ve alakayı bazen ailenizden bile göremiyorsunuz, nasıl anlatsam bilemiyorum bu insanlar, yani hastane ekibi bir insanı nasıl yaşatırız, nasıl hayata döndürürüz bunun derdindeler. Kendi dertlerini sıkıntılarını kapıdan içeri girince nasıl dışarda bırakabilip bizlerle uğraşıyorlardı hala anlayamıyorum, sonuçta onlarda insan üzgün oldukları, sinirli oldukları zamanlarda olacaktır ama bu insanlarda onların bir tanesini görmedim ben, sürekli güler yüz, sürekli ilgi buraya ne yazsam, ne desem boş kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim şuan en sonunda bir öğrencinin mezun olması gibi bende artık hastaneden mezun oldum,  sırada aileme teslim edilme zamanım geldi diplomasını eline almış bir öğrenci sevincinin onlarca kat fazlasıyla bende hastalığın kalmadığını gösterir belge ile aileme ve sevenlerime geri döndüm. Filmlerde ki o sahneler olur ya mutlu sonla biten işte film bitmişti başrolde ben ve sonunda kokularına bile hasret kaldığım can parçalarıma kavuşma anım gelmişti. Sevinçten uçuyordum adeta insanın sevinçten içi ağrır mı, benim ağrıyordu işte ve filmin sonu gelmişti artık, eşimle beraber otobüsten indikten sonra annemin, babamın ve çocuklarımın bana koştukları an kendimi bırakmıştım, duygularıma engel olamıyordum artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum kokularına hasret kaldığım yavrularım ve ailem benimleydi artık, yeni bir hayata başlamıştım  ve o eski yorucu, sancılı günler beynimin bir köşesinde hatıralarımda kalmıştı artık.

            Sancılı ve enkaz günlerinin ardından yıl 2015 hiçbir zaman ağlayan bir serçe olmadım, ikinci hayatımda 10. Yaşıma geldiysem ve hala ayaktaysam emeği geçen herkese, En başta can yoldaşım, sırdaşım elimi hiçbir zaman bırakmayan ve hayatım boyunca hep destek olan sevgili eşime, benim için sürekli gece, gündüz göz yaşları eşliğinde dualarını eksik etmeyen anneme, babama, kardeşlerime ve beni tanıyan herkese, Ankara Dr. Abdurrahman Yurtaslan Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesinin temizlik işçisinden, yemekhane görevlisine, güvenlikçisine, çaycısına, memuruna, stajyer doktorundan, profesörüne, hemşiresine aklıma gelmeyen diğer tüm çalışanlarına yürekten sarılarak teşekkür ederim her zaman her an aklımda yüreğimde ve dualarımdasınız.

Hüsamettin AYDIN

Bir önceki yazımız olan KANSER HASTASININ YAŞADIKLARI (DUYGUSAL) #3 başlıklı makalemizde artık size emanet, babalar ve çocuklarını hakkında bilgiler verilmektedir.