5- PEYGAMBERLERDEN ŞEFAAT İSTEME
Sonunda kendilerine yardımcı olması için insanlar Adem a.s. giderler, bu meşakkatlerinin artık bitmesi için Allah c.c. ye niyazda bulunmasını isterler, Hz. Adem a.s. kendisinin buna liyakatinin olmadığını onların Nuh a.s. gitmeleri gerektiğini söyler, Nuh a.s. da yine aynı düşüncelerle insanları İbrahim a.s. sevk eder, o Musa a.s.’ a, o da İsa a.s. a sevk eder, İsa a.s. ise kendisinin buna liyakatinin olmadığını bunun Hz. Muhammet a.s. şefaati ile olabileceğini söyler.
Sadece Hz. Rasulullah SAV efendimiz, Ben şefaat ederim lakin Cenabı Allah izin verir ve Razı olursa buyurur. Hz. Peygamber Efendimiz Süradikat-i Celal’ e yani celal perdesine varır. Cenabı Hak’tan sorar, Hz. Peygamber Efendimize izin verilir, Hicap kalkar, Arşı ala’ya girer, secdeye kapanır ve uzun müddet secde eder. Bundan sonra Cenabı Hakkı bir hamd ile hamd eder ki, alemler yaratılalı beri hiç kimse Zatı Rububiyyeti öyle övmemiştir.
Bu esnada yolculukta bulunanların ahvali pek ziyade fenalaşır, meşakkat ve zahmetleri artar çünkü yolculuğun sonuna doğru gelindi ve eziyet en son haddeye varmıştır.
Bu esnada Allahu Teala Hz. leri buyurur ki “ Ya Muhammet başını secdeden kaldır, şefaat et kabul olundu” bunun üzerine Hz. Peygamber SAV “ Ya Rabbi kullarımın arasını kazanla ayır” Yani iyi ve kötüleri ayır ki zaman çok uzadı, her biri günahlarıyla Arasat meydanında perişan oldular.
Bir önceki yazımız olan Ezhel`İn Rap Hayatı Cemre Tuana`nın Yorumuyla başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.
Murat Aydın